Milattan önce (M.Ö) 470 yılında Atina’da dünyaya geldiği söylenen bilge düşünür Sokrates:

“Bildiğim tek şey hiçbir şey bilmediğimdir” sözüyle egoya dur demiş ve toplumun her bireyini önemseyen bir anlayışı insanlığa sunmuştur.

Sokrates, çarşı pazar gezip toplanan insanlara bilgi ve düşüncelerini anlatmazmış. O, kendisini iyi bir dinleyici ve söz dinlemez bir “at sineği” kabul eder, ‘at gözlüğü’ ile yol alanlarla yani cehaletle savaşırmış.

Ve o, her insanın değerli olduğunu bilir, tüm toplumsal sorunların da ancak birliktelik sağlayan dayanışmalarla çözüm bulacağını düşünürmüş.

Bu nedenle bireylerin yaşamdaki olumsuzlukları sorgulayıp yorumlamasını, bunları giderici çözümler önermesini/ üretmesini … yani kısaca: ‘Bu benim buluşum/görüşüm!’ diyebileceği bir iz bıraksın istermiş.

Bu görüşler toplumların tekçi anlayışla değil ancak; özgürce düşünen, farklı farklı özgün eserler üretenlerin çoğalması ve onların oluşturduğu güçlü sinerjiyle gelişebileceğini kanıtlamıştır.

Sokrates en önemli aracı sorularıdır.

O, hazırladığı sarsıcı sorularıyla uyuşuk insanları bile, kışkırtır, rahatsız ve tahrik ederek canlandırıp düşündürürmüş.

Böylelikle toplum; çeşitli özgünlükleri olan, özgüvenli, olup bitenlere ve çevrelerine duyarlı, farkındalık kazanmış çokça kişi kazanmış olur.

Yani bu kişiler de artık birer soran, sorgulayan, düşünen ve üreten ‘at sineği’ olmuşlardır.

Tabii ki at sinekleri çoğaldıkça, sömürücü zalim egemenler ürker, korkar ve geleceklerini düşündükçe de uykusuz kalmışlar!

Ve hemen Sokrates’i: “Devletin ‘resmî Tanrılarını’ tanımayıp yeni Tanrılar icat ettiği, türlü fikirleriyle gençleri ‘yoldan’ çıkardığı…” gerekçeleriyle bir hain-düşman ilan edip kuklaların karar verici olduğu ‘Halk Meclisi’nde yargılamaya başlarlar.

Sokrates, onları dinler ve hiçbir yılgınlık göstermeden:

“Ben Tanrının devletin başına tebelleş ettiği bir at sineğiyim; her gün her yerde dürtüyor, uyarıyor, azarlıyorum, ardınızı bırakmıyorum.” der.

Ve M.Ö 399 yılında baldıran zehri içirilerek ölüme mahkûm edilir!

Evet Sokrates ölür ölmesine de onun açtığı aydınlık yol ve yöntemlerle at sinekleri her gün daha da artarak çoğalmış, o zalimleri ve onları koruyan devletlerin başına tebelleş olmuşlar. Ve onları aralıksız olarak; dürtmeye, uyarmaya, azarlamaya, huzursuz etmeye devam etmişler.

***

Şimdi de M.Ö yaşanmışlıkları unutmadan, biraz da yurdumuzun olup-bitenlerine bakalım.

20 yıllık yorgun iktidar, ülke kaynaklarını peşkeş çeke çeke bitirmeye çalışıyor. Halkımızın milyonlarcası; işsiz, güvencesiz kalmış, “Askıda ekmek-Askıda fatura” (sadakalar) ile tanışmış, icra ve iflas yaşamıştır.

Yasama-Yürütme-Yargı tek kişinin eline geçmiş. Ülkeyi hukuktan yoksun bir korku iklimi sarmış. İlkeler ve ikili görüşmelerle sürdürülmesi gereken dış politika: “Bir gece ansızın gelebilirim” korku anlayışına bırakılmış. Seçilmiş suçlulara cezasızlık uygulanmaktadır.

İşte güven yoksunu olmuş bu iktidar, ülkeyi ancak: korku, panik, kaos, çaresizlik yaratan algılarla yönetmekte, yani yönetememektedir.

Bu durumun doğal bir sonucu olarak: ‘memnun olmayan’ fakat algılarla uyuşturulan, dur bakalım ne olacak diye bekleyerek korunduğunu sanan halk, çok büyük bir sayısal çoğunluğa ulaşmıştır.

Görünce, bu gülmeyi unutmuş; asık suratlı, cılız, güvencesiz, çaresiz milyonları ürker, korkar, şaşarsınız!

Ve, bu mutsuzların seçimleri kazanması bir zorunluluktur! -dersiniz

Demek ki halkımızın olacak genel seçimi bir fırsata çevirmesi, 20 yıl sonunda oluşan yokluk ve karanlıklara dur demesi yakındır!.

Evet! Doğru…

Tabii ki, halkın bunu başaracak bir sayısal gücü var!

İyi güzel de peki, bu nasıl olacak?

Çünkü, sarsıcı soruları ve ‘at sineği’ becerileriyle çoğunluğu canlandırıp, düşündürerek ‘at gözlüklerini’ çıkartabilecek ‘Sokrates’ insanlarımız çok az!

Çünkü, henüz ülkemizde ‘memnun olmayan’ halkın istek ve beklentilerini gören anlayan, birlik-beraberliği sağlayan: demokrasi-özgürlük-eşitlik … gibi değerleri önceleyen iktidara aday parti/partilerimiz yok!

Olan partiler de sadece kendi anlayışları sınırları içindekileri görebilen bir ‘gözlük’ takarak yol alıyor.

Bunların dizi dizi toplantılar yapmaları, iktidarı hiç beğenmediklerini söylemeleri çok da anlamlı değildir.

Çünkü bunların ‘Yeter!’ diyecek cesaretleri yok.

Çünkü bunlar, bugün beğenmedikleri iktidarın, yarınki Vatan-Millet-Sakarya! sözlerine kanar ve onların “yerli-milli” iç-dış siyasetlerinde buluşurlar.
Çünkü bunlar, çok samimiyetsiz buldukları bu iktidarın; anayasa değişikliği, parti kapatma, kayyım atama, ‘ötekileri’ tutsak alma, savaş tezkerelerine, dokunulmazlık kaldırma, cezasızlık uygulama ve … isteklerine koşa koşa evet demişti/diyebilirler.

Kolay gelsin, işimiz çok zor!…

Gündem çok yoğun, sarsıcı ve değişken. Gün geçmiyor ki, yıkıcı etkisi yüksek bir sarsıntı yaşamayalım.

Bugün size ‘derin’ benzerlikleri olan iki güncel konuyu ve bunların tarihsel geçmişini hatırlatmak istiyorum.

BİRİNCİSİ KONU:

Ana muhalefet partisi CHP Grup Başkanvekili Özgür Özel: “Yarın Süleyman Soylu ile ilgili bir dosya açıklayacağım. Başıma bir şey gelirse diye üç arkadaşıma daha verdim dosyayı, ben açıklayamazsam onlar açıklayacak” diyerek ülkemizde oluşan korku iklimine dikkat çekmesidir.

Özgür Özel, söz verdiği gibi dün Mecliste basın toplantısı yaptı ve 4 Ekim 2016’dan beri Süleyman Soylu’nun, Bakan Müşaviri olan Emin Şen’i tanıttı. (Bazı fotoğraf ve belgeleri gösterdiği sırada bir açıklama yapmak zorunda kaldı. Ve danışmanlarca verilen: “İçişleri Bakanlığı Sitesinin bir süre kapatılarak, Emin Şen’in ‘Müşavir’ görevinin ‘Danışman’ olarak değiştirildiği…” bilgisini paylaştı.)

Ve devam etti Emin Şen’i tanıtmaya:

• Bir kamu görevlisi iken şirketleri aracılığıyla ticaret yaptığını ve kamu ihaleleri aldığını…
• 2014 yılında AKP’nin Teşkilatlardan Sorumlu Genel Başkan Yardımcısı S. Soylu tarafından, il il dolaştırarak ‘trollük’ dersleri verdirdiği…
• 2010 yılında sosyal medyada “Eminimsi” adlı bir hesap açtığı…
• Ve sosyal medyada ‘Ebabiller’ isimli 8 bin kişilik trol ordusunun başında olduğunu…

Ve Özgür Özel bir itirafta da bulundu: “Biz bu güne kadar aslında troller ne yapar biliyorduk, ‘Ebabiller’ ne yapar görüyorduk ama bunlar ne yer ne içer bilmiyorduk, kamu kaynaklarını yiyip içiyorlarmış!”

Bizler:

• Özel bir okul sahibinin Milli Eğitim Bakanı,
• Özel hastaneler sahibinin Sağlık Bakanı,
• Turizm şirketleri sahibinin Turizm Bakanı,
• Ticaret Bakanın, şirketince üretilen bir ürününü kendi bakanlığına satmasını,
• İçişleri Bakanının karşıtlarına; ekranda, meydanda, TBMM’de … ‘terörist’ diye bağırması, parmak sallayıp, tehdit etmesini,
• Ve pek çok bürokrat, yardımcı ve danışmanın birkaç kurumdan bol sıfırlı maaşlar aldıklarını…

Duymuş, görmüş, hatta bunların akçalı işlerine de alışmıştık bile!

Fakat, bir İçişleri Bakanın Müşavir veya Danışman (hiç fark etmez) bulması ve ona yalanlarla toplumsal algılar oluştursunlar diye bir ‘trol ordusu’ kurdurması çok şaşırtıcıydı.

Bu şaşırtıcı şaşkınlık içindeyken: “Eğer tarafsız yargı bu organizasyonun üstüne giderse burada da mutlaka Emniyet – Siyaset – Mafya birlikteliği ortaya çıkaracaktır.” -diye düşündüm. (Peki, ya sizce?)

Ve hemen Almanya’nın faşist lideri Hitler’in en yakını ve 1933-1945 yıllarının ‘Halkı Aydınlatma ve Propaganda Bakanı’ Dr. Paul Joseph Goebbels’i hatırladım.

Fakat, Goebbels’in korku iklimi yarattığı yıllarda ne televizyon ne internet ne de sosyal medya vardı. Zamanın en güçlü toplumsal silahı, yalanlarla algılar oluşturarak propaganda yapmaktı.

O zamanın ve şimdinin değişmez propaganda ilkeleri ise şunlardır.:

• Bir yalan ne kadar büyük olursa o kadar inandırıcı olur.
• Bir yalanı ne kadar tekrarlanırsa inananı da o kadar artar.
• Bir yalan aydınlardan çok büyük halk kitlelerini etkilemelidir.

***

İKİNCİ KONU:

MHP Genel Başkanı Bahçeli’ye: “Ağızlarını tetik dillerini tüfek yapan hayasızlara 2023’ü kirletmeyeceğiz üç hilali de yargılatmayacağız!…”

Bahçeli bu öfke dolu sözleri, eski Ülkü Ocakları Genel Başkanı Sinan Ateş’in 30 Aralık 2022 günü Ankara’da öldürülmesi ve MHP’nin suskun kalması üzerine yapılan eleştirilere cevap olsun diye söylüyordu.

Şok yaratan Sinan Ateş olayı hızlıca aydınlanmaya başlayınca ibreler MHP’yi gösteriyordu. Şöyle ki;

Gözaltına alınanlar ve tutuklular arasında çokça eski-yeni ülkücünün bulunması…

MHP İstanbul İl Yönetim Kurulu üyesinin eşi hesabından zanlılara havale yapılması…

Olay şüphelilerinden birinin, ‘benim dokunulmazlığım var’ diyen MHP’li bir milletvekilinin evinden gözaltına alınması…

Tutuklanan 4 kişiden biri olan ve hakkında başka suçlardan da arama kararı bulunan firari tetikçi Eray Özyağcı’yı İstanbul’dan alıp Ankara’ya güvenli şekilde götüren iki (2) özel harekat polisinin eşlik etmesi…

Gözaltına alınan bu şüphelinin, ‘yukarıdan’ gelen bir talimatla ve savcının emriyle serbest bırakılması…

Bu olayın, basit bir vaka gibi kapatılması için de Ankara polisine baskı yapılması…

Ve görüldüğü gibi Sinan Ateş’in öldürülmesi olayı da ‘Susurluk Olayı’ benzeri oldu. Yani bu olayın da Emniyet – Siyaset – Ülkücü Mafya birlikteliğiyle hazırlanmış karanlık bir organizasyon olduğu ortaya çıkmaya başladı.

Şimdi de tesadüfen ortaya çıkan, Susurluk Kazası Olayı’nı anımsayalım:

3 Kasım 1996’da Susurluk’ta, kamyonun altında kalan Doğru Yol Partisi Şanlıurfa Milletvekili Sedat Bucak’a ait Mercedes’in içinde bulunan:

• Eski Emniyet Müdür Yardımcısı Hüseyin Kocadağ,
• Mehmet Özbay sahte kimlikli Uluslararası Polis Teşkilatınca (Interpol) aranan ülkücü mafya lideri Abdullah Çatlı,
• Çatlı’nın sevgilisi olduğu söylenen Gonca Us ölmüş,
• Sedat Bucak ise yaralı kurtulmuştu.

Bu trafik kazası ile Pandora’nın kutusu açılmış ve içindeki kanlı karanlık irin ortalığa saçılmıştı. Böylece bir ‘tesadüf’, bilinen fakat ‘belgesi yok’ dendiği için üstüne varılamayan; kara para, derin ilişkiler, karanlık işlerin bir organizasyonu Emniyet – Siyaset – Ülkücü Mafya birlikteliği suçüstü ortaya çıkarmıştı.

Fakat bu olayın üstü azıcık bile aralanmadan dosyası kapatılmıştı.

…

Bahçeli: ” 2023’ü kirletmeyeceğiz üç hilali de yargılatmayacağız!…”

Diyor.

Bu korku-öfke-tehdit dolu çığlık: “Sinan Ateş Dosyasını kapatınız!” -demektir.

Sonucunu bekliyoruz, göreceğiz…

Bir yılı oluşturan on iki aydan en sonuncu ve en yorgunu Aralık’tır.

Ve Aralık, yılın istenen/istenmeyen tüm yaşanmışlıklarını topladığı için koskocaman bir bagaja sahiptir.

Bagajdaki büyük alan ve ağırlık; açılan yaralara, varılmadık hedeflere, yaşanmadık hayal-umut-özlemlere aittir.

Özetle; bu dengesiz bagajda sevinç ve mutlulukları çok azdır. Bu tuhaflık acep sadece bize mi, yoksa tüm dünyaya mı aittir ve niçin-neden sorgulanmaz bilemem!

Fakat bilirim ki; bu acı, sızı, öfke ve kin birleştikçe: Aşıklara avaz-türkü-şarkı-ağıt, Dengbejlere stran, saza nota, çocuklara da masal-çirok olur!

İlginç olan bu acıların “acıyı bal eylemek” misali; halayda, horonda alkış, govende ise çepik olup coşku vermesidir!

Sonra, bunlarla da yetinmez acıların yük ile çığlıkları, zaman tünelinde rüzgara ıslık olarak aşar dağları, ovaları, çölleri nehirleri, deryaları…

Bunun için acılarımız sürekli depreşir, kapanmayan yaralarımız kanar.

Ve bu yüzdendir, bilinen-bilinmeyen-karartılan olaylar ve onların faillerini lanetle anarız!

Geçmiş Aralık’ların toplumsal belleğimizde derin izler bırakmış çokça karanlık ve acılı olayları vardır. Birkaçını ‘yakından uzağa’ ilkesiyle özetleyelim:

BİR:
“17-25 Aralık 2013 Yolsuzluk ve Rüşvet Operasyonu”: 9 yıl önceki AKP iktidarı ile tek adamı Erdoğan’ı hedef alan bu operasyonu bir C. Savcısı başlatmak istemişti.

Erdoğan, bu operasyonu yıllarca birlikte yol aldığı “Hizmet Hareketi’nce hazırlandığını hemen anlamıştı. Onun, zaten “Kuvvetler Ayrılığı” ilkesini yok ettiği için sınırsız yetkileri vardı. Yargıyı hemen devre dışı bırakarak, devletin tüm güçleriyle operasyonu etkisiz kılmaya başladı.

Duramazdı, çünkü operasyonun hedefinde: başbakan, bakanlar, onların çocukları ve çokça bürokrat vardı. Bunların ilişkileri, konuşmaları, para sayma makinaları görüntü ve belgelerle kayıt altına alınmış. Deste deste paralar yakalanmış. Sesi kayda alınan zat; kasalardaki paranın nasıl sıfırlanacağını, en anlamazın anlayacağı dil ve tekrarla anlatmış. Rüşvet alanlar da verenler tek tek sayılmıştı.

Bunun üzerine belgelerin ‘lâl’ ettiği dört bakan istifa etmiş, birisi de nedamet getirerek:

“Ben bu işleri emiri gereği yaptım!” bile demişti.

Konu TBMM’ye gelince, muhalefet partisi vekillerinin hararetli konuşma ve tartışmaları olmuş. Sonunda parmaklar inip-kalkmış ve “Bakanların Yüce Divan’a gönderilmemesi” kararı alınmıştı.

Karar gereği; rüşvetin belgeleri ‘izinsiz’ toplandığı için geçersiz, failler suçsuz, işlemler de sonuçsuz kalmıştı.

Daha sonra da kasa ve kutular içinde yakalanan o paralar aklanarak faizleriyle birlikte ‘alıcılara’ iade edilmişti!

Böylece, ‘rüşvetin belgesi olmaz’ sözü makbul sayılmış, tarihimizdeki kirli ilişkilerden birini azıcık aralayan yargısal girişim başarısız olmuştur!

*

İKİ:
“Roboski Katliamı”:
28 Aralık 2011 günü gecesi (9 yıl önce ve AKP’nin Tek adam iktidarı): Şırnak-Uludere-Roboski Köyü’nde yıllardır, devlet kurumlarınca bilinen ve işsizliğe/yoksulluğa çaredir diye göz yumulan bir ‘kaçakçılık’ vardır. Ve o gün bir kez daha yaşanır.

Köyün çocuk, orta yaşlı ve katırları (karakolun bilgisiyle) yine Irak’tan ‘kaçak’ ucuz petrol ve sigaraları almış köye dönüş yolundalar.

O gecenin karanlığında TSK’ya ait F-16 savaş uçakları, onların üzerine bombalar yağdırır!

Ve 17’si çocuk 34 can ve katırları birlikte öldürülürler!

Ölenler acılar içinde ve büyük acılar bırakarak öldüler.

Bu ‘insanlık suçu’ için dosyalar hiç açılmadı. Emir veren, bombalayan ve onlara ‘cezasızlık’ uygulayanlar da birer kahraman(!) oldular!

Çok büyük bir acımız da bu!

*

ÜÇ:
“Hayata Dönüş Operasyonu”:
19-22 Aralık 2000 (yani, 22 yıl önce ve DSP-ANAP-MHP Koalisyonu): Bülent Ecevit Başbakan, Hikmet Sami Türk Adalet Bakanı, Sadettin Tantan İçişleri Bakanıdır.

Devletin koruması altındaki 20 cezaevinde mahkumlar, bazı demokratik hakları için 4 günlük direniş yaptılar.

Sivil toplum örgütleri soruna demokratik ve barışçı bir çözüm bulmak için yoğun çaba gösterdi. Ancak önerileri iktidarca kabul edilmedi.

Çünkü iktidar, devlet koruması/denetimi altında bulunan mahkûmların sorunlarını, polis-asker zoruyla çözme taraflısıdır. Öyle de yaptılar.

Ve 32 mahkûmu yakarak, kurşunlayarak yok ettiler.

Ecevit bu operasyon için:

“Teröristleri kendi terörizmlerinden koruma ve kurtarma girişimi!”

Adalet Bakanı Hikmet Sami Türk ise: “Devletin şefkatli eli” demiştir.

Ve bir insan hakkı ihlali olan katliam: “Devletin şefkatli eliyle yapılan bir koruma ve kurtarma!” sayılarak: faillerine ‘cezasızlık’ uygulanmıştır.

*

DÖRT:
“Maraş Katliamı”:
19 – 26 Aralık 1978’de (yani 44 yıl önce) Bülent Ecevit Başbakanlığında azınlık hükümeti: Mehmet Can Adalet Bakanı, İrfan Özaydınlı ve 16 Ocak 1979’da Hasan Fehmi Güneş İçişleri Bakanı…

19 Aralık gecesi, Ülkücü Gençlik Derneği (ÜGD), ‘Esir Türkler Haftası’ etkinliği olarak Çiçek Sinemasında, ‘Güneş Ne Zaman Doğacak?’ filmi gösterilirken binaya düşük tesirli bir bomba atılır. Ülkücüler, ‘Müslüman Türkiye!’ sloganıyla CHP binasına saldırır.

20 Aralık’ta Alevilerin gittiği Akın Kıraathanesi’ne bomba atılır ve “Gıjgın Dede” olarak bilinen Kürt Alevi dedesi öldürülür.

21 Aralık’ta azgın Ülkücüler öldürülen iki solcu öğretmenin cenazelerine saldırırken Belediye hoparlöründen:

“Komünistler Ulu Cami’yi yakıyor!”,

“Ordu bizimle beraber!”

“Neden duruyorsunuz, sizde din iman yok mu?

“Din elden gidiyor!”

“Yürüyün, komünistleri öldürelim!”

“Alevilere ölüm!”

“Yaşasın Türkeş!”

Sloganlar atıyorken.

MHP Genel Başkanı Alparslan Türkeş ise İKA haber ajansına:

“Hükümetin düşmesi belki yarın belki yarından da yakındır.” diyormuş.

Ve bilenler diyor ki: o yıllarda Kürt Aleviler Maraş nüfusunun yüzde 40’ı imiş, onların zengin toprak ve ticarethaneleri varmış. Fakat bu katliam sonunda büyük çoğunluğu kenti terk etmiş yüzde 10’u kalmıştır.

Sonuç: 23 yıl süren davalardan, 22 kişi idam, 7 kişi müebbet hapis, 321 kişi de 1–24 yıl arasında ceza aldı. Fakat bazı azgın faillere çok önemli görevler verildi, bazıları milletvekili oldu. Katliamda önemli rolü olan 68 kişiye ise ulaşılamadı!

…

***

Yıllardan beridir pek çok insanımızın; kimlik, inanç ve insan hakları ihlali edilmektedir. Ancak, bu suçları işleyenleri her seferinde, gizli-karanlık- kuvvetli bir el hep korumaktadır.

Bu yüzden toplumsal yaralarımıza ne insani ne güvenlik ne de yargısal çözümler bulunmamıştır.

Günümüze miras kalan karanlıklar ve onlardan kaynaklı acıların 2023’te aydınlığa çıkması, yaraların sağaltılması dileklerimle yeni yılınızı kutlarım.

Sevgi ve saygılarımla…